Parmak ucumda hafif bir yanma...
Kıpkırmızı kafasını kül tablasına hınç ve büyük bir keyifle basarak ezerken Kind Hearted Woman'ın piyano solosu kafama kafam vuruyor uğunmuşluğu...
Bütün hatalarım doğrulmuş, doğrulmuşluklarımın gözlerine parmak sokuyor...
Bütün antinomiler, paradokslar, karmaşık denklemler, felsefi bilinmezlikler, bilimsel yetersizlikler... hepsi... kol kola girmiş, zekamı eğip büküyor...
Zihnim çatırdıyor müzikten, kulaklarım geberiyor düşünceden, gözlerim kararıyor insanlığımdan, ellerim titriyor delirmemişliğimden... Gülme lan! Delirmedim. Puşt.
"Biz deli değilsiniz" ile klişeler diyarına sokup çıkarıyorum ayağımı... Seksapelime kurban ol!
Kol kola girmişlerdi en son... Onlar öyle devam etti işte... Sonra ben anladım: bunlar ciddi konular olduklarından ya da ben çok ciddi bir herif olduğumdan değil; dünyada yapacak pek bir iş olmadığından, insan olmak yeterince sıkıcı olduğundan mütevellittir bütün eğilimlerim.
Seksapelime kurban ol!
Dünya.
Hehehe.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder