- çok fazla.
- çok fazla...
- çok fazla...
- çıldırmak üzereyim susun! çok fazla!
- susun!
- susun!
- beni susturun!
- sus!
- çok fazla... çok fazla... çok fazla... çok fazla... ç...
- kes sesini!
- bıraksanıza onları, size ne onlardan?
- evet bize ne?
- hayır, çok fazlalar! çok fazlalar!
- çok fazla insan var.
- çok fazla tanrı var!
- ah, evet, tanrılar!
- bırakın tanrıları, onların ne zararı var?
- insanların ne zararı var? onlardan yakınıyorsun...
- insan tercih ediyor, hem de acımaksızın! tercih ediyor: öldürmeyi, tecavüz etmeyi, yakmayı, yıkmayı, din için kelle kesmeyi, ırkı için bebek öldürmeyi, kilise için adam yakmayı... tanrım! insan tercih ediyor...
- olmamalı mıydı?
- olmamalıydı! insan bu yarım yamalak saçma tutsaklık yerine mutlak tutsaklığa savrulmalıydı! neden... neden olmadı! olmalıydı...
- çok fazlalar! çok fazlalar!
- çok fazlalar... boğuluyorum...
- peki ya tanrılar?
- onlar tercih etmiyor, bu onların imtiyazı...
- ama yine insanlar... insanlar tercih ettiriyor. off! çok fazlalar ve tercih ediyorlar! içine edeyim.
- tanrılar tanrılar tanrılar... melekler ve şeytanlar! zavallı günah keçileri. biricik güçlerini bununla yitiriyorlar...
- neyi?
- masumiyetlerini...
- masumiyetleri de onlara ait değil... ne acı!
- masumiyet mi?
- masumiyet evet.
- masumiyet, masumiyet, masumiyet... bu kadar çok insan varken hem de!
- niçin? varlığına mı imanın yok yoksa?
- elbette!
- niçin?
- çünkü uyduruk bir fenomendir. ütopiktir, tıpkı insanın içindeki süpermenlik hissi gibidir. zira tamamen suçlu olmanın var olma imkânı tamamen suçsuz olmanın var olma imkânıyla aynıdır, yani yoktur; masumlarda iki nitelikten biri vardır: şeytanlık veya aptallık.
- ama...
- masum ya oyunu iyi kurmuş, temiz görünmüştür ya da aklını kullanamamış ezilmiştir.
- peki.
- çok uysalsın!
- bu seni ilgilendirmez!
- çok insan var... çok fazla, çok fazla, çok fazla...
- ve çok az don kişot!
- don kişotları kim ne yapsın? hihi.
- çok salak bi' gülüşün var, söylemiş miydim?
- hayır.
- tamam söylemiyorum o zaman...
- don kişot, don kişot! makus talihli yalnızın kader mümessili o! olmayanlara, ama olmuş olanların geleceği olabilecek olanlara karşı savaş açmak da bu kaderin nirengi noktası... yalnız, düşünen, iyesiz ve iyeliksiz insanın kaçınamayacağı mutsuz son kişot.
- son kişot! ehehe...
- salaklık etme artık sus sen!
- sana ne be!
- dağlardan ovalara, kırlardan bayırlara, burjuvaziyle proletaryanın kapışıp durduğu kasabalardan lağım çukurlarına kadar... her yerde savaşılacak bir şeyler, olmayan bir şeyler ve olacak olanların bir nevi etiketi olabilen bir şeyler bularak onlara kılıç çekebildikçe yaşayabildiği için dönüp duran dünyanın tüm güzelliğinden kaçmak fakat tüm çirkinliklerinin peşine düşmek zorunda kalmak/bırakılmak; yani ölüleri diriltmek ve hiç doğmamış ya da doğamayacak olanları doğurmaya çalışmak... onun kaderi!
- ben bir şey diyebilir miyim?
- ve o! o her zaman dönüp duran dünyanın...
- neyse zaten kanıtlamış oldun.
- neyi?
- bir şey diyebilir miyim'imin devamının gelmesine izin verseydiniz söyleyecek olduğum şeyi.
- nedir?
- burada kimse kimseyi siklemiyor sanki?
- sus terbiyesizlik etme bre deyyus!
- deyyus mu? o ne la? ahaha...
- ya şunu çıkarın buradan artık. gerzek!
- çıkarın beni buradan... kehkeh...
- eroinman mı bu?
- çıkarın buradan beni. ehehehe... hahah... ahahahahhhaahhhaauuuh! çıkarın... çünkü... çünkü burası... çok... burası çok... kalabalık! çok fazla deli var!
- çok fazla insan var diyecektin, değil mi?
- o adam, o deli, o yalnız hep savaşmak; hem de yokluğa bürünmüş olanlarla, görünmeyenlerle, hamlenin sahibinden ziyade kendisiyle, hilenin failinden ziyade hilenin kendisiyle savaşmak zorunda.
ne acı!
ne hazin!
- hangi adam?
- o hâlâ kişot'tan dem vuruyor...
- hayır öyle demeyecektim... kes sesini! katlanılmaz bir yer artık burası... çıkarın... çıkar... çıka... çık... ah! nefes alamıyorum...
- tüm sorun zaten bu... o yüzden... bence almamak daha iyidir.
- çok fazla insan var!
- çok fazla tanrı!
- çok az don kişot...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder