delinin dedikleri-2

deliler... bana, soğuk cama yaslanan şakakta adeta yer edinip, onu öz mülkü hâline getiren buz bağlı otobüs camında, hayatı gösterenlerdir; o camda gösterirler çünkü ondan herhangi bir şey, doğru dürüst görünemez.

onlar da bunu imler zaten...

"göremezsin!.."

göremem, evet ve bundan daha müessif olanı şudur: bu, kör sıfatını bana taşıtmayacak kadar kötü.

kör, körlüğünün sınırlarınca görür.

kör, hiçbir şey görmüyorsa karanlığı görüyordur.

körün sabitleyebilecekleri vardır.

benim?

ben; bulanıp batmaktan ziyadesini yapamayacak cılızlıkta, annelerin çocuklarına onların sokaktan eve gelmeleri için yaptıkları çağrıyı olağan vakitten daha erkence yaptıklarında ellerinde bulunan umut kadar -bu umut istendiğin edinilmesi için gereken ânın gelmemesine karşın "ne olur ne olmaz"cı davranıp istendiği ele geçirmek için ufak bir çaba göstermemiş olmamayı arzu etmekle alâkalıdır- ufak ve sahipsiz; yitik, buruk ve -rûhen- buruşuğum...