Siz! Kadınlar...

Kadınlar...
Siz!
İkiniz!
Kibritimin ateşinde birbirine karışıyor silüetleriniz...
İkinizin de çilesi sigaramda tütüyor...
Ciğerime, kanıma karışıyor kederiniz...
Ağlarla kuşatılmış zihnimde binlerce yılan geziyor,
Ağa takılmadan...

Kalpleriniz,
Saplantılarım yüzünden kanıyor...
Nefesi kesilmiş, kan pompalayamıyor.
Ben saplamazdım onları, siz istemeseydiniz!

Kahve uyku kokuyor,
Kahvehaneler şiir renginde...
Buram buram yalan dolmuş,
Ekşimiş gerçekler...
Gerçek, kül tadında,
Biraz da tarçın...

Termostatik vana ne kadar huzur veriyorsa,
O kadar güzelsiniz...
Sevişelim!
Ve bitsin koşuşturmaca...
Hayır,
Böylesine tiksinti verici olmak zorunda değil gerçeği görmek...
Evet,
Yalan kadar tatlıdır aslında bilince gerçeği örmek...

Daralmış iyice bütün koridorlar, gittikçe sıkışıyorum,
Ellerim birbirini boğazlıyor, kana kanamamış avuçlarım!
Lüzumsuz hatıralarımdan,
İğrenç, cibilliyetsiz sevinçleri damlatıyorum...
Rahimleriniz berrak,
Mesaneniz kirlidir,
Efsununuzu bitiren, bir parça deliliktir...
Korkularınızca sarıp sarmalanan,
Terim... Depremlerinizle düşer alnınıza...
Ellemeyin! Afetler sokulur beynime... Aklım dilim dilim...
Yalnızlığa tebessüm eden,
İniltimin,
Maliyeti... Yarattığınız kalabalık ve -çöpe- attığınız... çığlıklardır.