deliler ve epilogsuzluklar-23

dedi:

-ya aşk?

-alış artık...

-ya tanrı?

-yanaş artık... ya da unut.

-ya düşünsel mimarî?

-düşün artık...

ve tan ağarıyordu... kelebekler umutsuzca kanat vurdukça ölüme heyecanla koşarak; karanlıkla aydınlığın savaşlarından nemalanmaya çalışan çiy tanelerinin parıltısından pay kapmışçasına ışıldıyorlardı... ve soğuk... ve güz... ve hüzün... hüsrana uğramaksızın bunları yaşamak isteyen ufaklık, gözünü yine tavana dikmiş; mezarın iç bulandırıcı, iç burkucu ve ruh burucu parmaklarını düşlüyordu...

yaklaşan parmaklar... soğukça, delice ve her şeye; kafa kurcalayan her şeye delilmişçesine yaklaşan parmaklar yüz çizgilerine toprak doldurmaya başlamıştı...

o doğduğundan beri...