ıslak avurtları vardı onun... ve güneş idi...

yanaklarına dokunurdu gözyaşlarım
ve içerlerdi
hain düşüncelerime güler geçer
sanırdım ama içerleyip içlenirdi
içlenince güneşi arayıp
aradıkça bulamamaktan yoruladurduğunda
ısınmaktan cayar
kollarını boynuma dolayarak
and içerdi...

ellerimi durmaksızın
ve kimseden korkmaksızın
tutacağına...

yanaklarına dokunurdu gözyaşlarım
chopin prelûdları gibi hazin
ve johnson haykırışları gibi titrek, acıklı...

ellerimde nane şekerleriyle beklerdim
avuçlarıma değsin diye
sımsıcak, incelik dolu, narin dudakları
ve inlerdim... yüreğimi çentebildikçe...

delilere anlatılmaktan sıkılmazdı
zira kafaya pek takmazdı onları, olanları...
olup bitenle olamayacaklar arasında
gecenin gündüze olan aşkındaydı...
tan kızıllığındaydı silüeti...

gecenin gündüze olan aşkında
onların kovalamacasında
tan kızıllığındaydı...

birbirine hiç dokunamayanların şiddetli aşklarında...