Bi' de şöyle bi' şey var...

Hala aynı şeyleri konuşuyor, yazıyor -ve en önemlisi- düşünüyor olma durumundan ne zaman vazgeçeceğinizi gerçekten çok merak ediyorum... Merakımın içindeki endişeyi ve tantanalı travmaları saymazsak kaygılanacak bir vaziyetim yok hani, tamam; ama siz böyle devam ederseniz, ben bir gün kalbinizi çok kötü kıracağım.

Hayır, ağzına sıçıcam kalbinizin o olacak.
Lütfen.

Yıl olmuş iki bin on... Sen hala sağ-sol pejmürdeliğinde, ne bileyim, fayt klap ibneliğinde, din-dinsiz amcıklığında -düzeltiyorum hemen ağzımı, evli-bekar folloşluğunda isen... kaybedecek çok şeyin olduğunu söyleyemem dostum.
Keşke olsaydı.
Ama yok.
Kaybedecek bir şeyin kalmamış senin...

Yeni bir dünya yaratamayacak kadar korkak, kültürel saçmalıkları yok edemeyecek kadar güçsüz, ne bileyim, gidip bir "p öbeği"ni öğrenemeyecek kadar tecessüssüz (burada fonetik güçlük mevcut, idare edin) isen (tam oldu şimdi) git kendini atlara teslim et.
Dikkat et, erkek olsun.
Dişisi makbul değildir onun.
Her neyse.

Sisteme karşı çıkmış adamların lafızlarıyla idare etmek sistem karşıtlığı değil sistem yardakçılığıdır, zira "sistem" olabilmiş her bütünlük taklidî gevezeliğe en baştan taliptir.
Adam olun.
Beni sinirlendirmeyin.

Yazmıyorum daha.
Al.
Sinirlendim.