deliler ve epilogsuzluklar-42

- gülüyor mu?

- belki...

- ölüyor mu?

- kesinlikle...

- bir şeyleri kaybediyor.

- neleri?

- bir şeyleri...

- ideallerini mi?

- hayır. hırsı sanırım... hırsını kaybediyor.

- güzel işte? bırak... savrulup gitsin...

- bir cebinde das kapital, bir cebinde kenevir tohumu olursa ne olacak?

- das kapital'le tohumları ezer. güzel olur.

- emin misin?

- emin miyim?

- emin misin?

- emin miyim?

- hiç'i istiyorum. bir ömürdür...

- isteme.

- neden?

- istemek hiç'ten uzaklaştırır.

- neden?

- varlığın ve yokluğun içindedir istekler... hiç, sadece hiçtir.

- ...

- ne oldu?

- ...

- neden konuşmuyorsun?

- ...

- bu kadar hırsla isteme hiç'i, bu da hiç'e aykırıdır.

- doğru.

- elbette...

- ne yapmalı o zaman? tam ortayı bulmak gerekmez mi?

- elbette.

- nasıl?

- zihnini serbest bırak... özgürlüğün kirli avuçlarında parmak ucuna kalksın ve gökyüzüne sürsün yüzünü...

- yeterince sessiz olması gerekir, değil mi?

- niçin?

- bilmem, gerekmesi gerektiğini düşündüğüm için olabilir.

- evet. ama hayır, gerekmez.

- niçin? gerekmesinin gerekmediğini gerektiren düşüncelerim olabileceği için olabilir.

- peki.

- parmak uçlarında yürüme... sessiz olacaksan da bunu yapma!

- neden?

- parmak uçlarında yürümek topuk üstünde yürümekten çok daha gürültülü olduğundan.

- ama onlar...

- onlar sadece bildiklerini okurlar. bu yüzden çolak ve çarpıklar.

- aşık olmuş bir hâlde ölmek istemiyorum.

- sen ölemezsin.

- biliyorum, daha önce konuşmuştuk, aynı yere dönmesek?

- ama ölemezsin?

- ama ölebilirim?

- ama ölemezsin?

- ama ölebilirliğe sahip olabilirdim?

- imkanı mümkün...

- aşık olmuş bir hâlde ölmek istemeyecektim.

- mühim değil, hiçbiri daha az acı çektirmeyecek.

- ölüm acıtır mı?

- hayır.

- o zaman dert edilecek bir şey de yok?

- ölünce canın yanmaz demedim, ölüm acıtmaz dedim.

- nedir?

- gelirken yanında getiremediğin her şey giderken adını sayıklar... ve ölüm acıtmasa da nedametin, bıraktığın izler ve yaşamışlığın kalbini tırmalaya tırmalaya kan revan içinde bırakacak onu...

- fakat bilinçten ibaretiz?

- en büyük acı bilincin en açık olduğu anda hissedilir.

- en büyük acıyı "biz" çekeriz o vakit...

- doğru.

- ben onun delisi değilim.

- tabii... ben deli bile değilim. hah ha.

- şaka yapmıyorum, gerçekten, ben onun delisi değilim.

- doğru, benim delimsin...

- şaka yapmıyorum.

- tamam, ben de zaten benim delim olduğunu söylüyorum...

- ...

- anlamıyor musun? burada iki kişi olma ihtimalimiz, senin tek başınayken iki kişi olma ihtimalinle eşdeğerdedir.

- ...

- anlamıyor musun?

- ...

- mizar?

- efendim?

- anlıyor musun?

- e... evet, anlıyorum.

- nereye daldın, neye bakıyorsun?

- ona.

- o kim?

- göğsümü yarıp, içimden, içinde beni tuttuğun seni, çıkaracak olan.

- a...

- aşk!

- ümitlenme...

- neden?

- ümit budala aşıklara ve bu budalalığa gözünü yuman maşuklara aittir, sana değil!

- ümitleneceğim! ümitleneceğim! ümit, ümit, ümit!

- sus.

- ölmememi mi arzu edersin?

- ümitlenip ümitlenmemen ölüp ölmemene mi bağlı?

- hayır.

- ?

- ışık olmadan yaşayamayacağım artık. bu karanlık... bu katran koyuluğuna kucak açmış yüzün... bu bulutlar... öldürecek beni.

- peki.

- nasıl?

- öl!