Bayatlamaya hazır sünepe ekmekler gibiyim…
Ne kokumdan hayır gelir, ne çıtırtımdan…
Yine de bohemlerin bohemi bir kaltağın eli değer gibi olur topuğuma…
Umutlanırım.
Sonra köşesine dönüp yüzünü ekşitir…
Nordik nağmelerin bulutlarından çilek toplarken tam da ben…
Yanlış zamanda yalnış yerde yapayalnızlığın en sapayanlız müşterisi daima benimdir.
Bu böyle bellene…
Ama güneş çavmaya yakınken kusmak güzeldir…
Ölümü,
Hüznü,
Bekâreti,
Ve çepeli…
Sigaranın kokusu taptaze dururken üzerimde,Narin çıvgınlardan haşin cümleler sıyırıp alasım gelir…
Dururum.
Neden?
Bilmem, dururum.
Logaritma kadar faydalıyımdır, belki bundan…
Belki bambaşka bir sebepten…
Bilemem.
Yordamına zorlayıcı bir kolaylık katmadıktan sonra insanların,
İnsan olmuşsun, taş olmuşsun… ne fark eder…
Ağlamak… ağlamak gerektiğinde gülüyorsan,
Tam vakti gelmişken ölemiyorsan,
Stereotipik budaklarını dilim dilim dilemiyorsan,
Zihninin duvarlarını didik didik didemiyorsan…
Uç.
Ve gökten bir çift kanat getir yeryüzüne…
Onu da yapamayacaksan…
Sus.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder